Gespannen zoals iedereen is, maken we ons klaar voor de klim waar iedereen al weken naartoe geleefd heeft. Vandaag staat de weg door het regenwoud op het programma. Dit zal zijn naar het Machame Camp, welke op 2835m ligt. We moeten dus meteen serieus gaan klimmen.
Na enige vertraging te hebben opgelopen is het zover, we zijn los! Vol met adrenaline begint de gehele groep, aan de ongeveer 5 uur durende tocht. Wat we zien zijn prachtige bossen en iedereen voelt zich goed. We voelen ons uiteindelijk zo goed, dat onze gids zelfs een heel stuk achter ons loopt, omdat we veel te snel lopen. Aan zelfvertrouwen op dat moment geen gebrek. Onze gids zegt alleen maar ‘Pole Pole’ (langzaam) en wij denken daar het zijne van.
Na ongeveer 5 uur te hebben gelopen, komen we binnen in ons kamp. Dag 1 zit erop en we zitten goed in de wedstrijd.
Morgen wacht ons de klim naar het Shira Cave Camp, welke gelegen is op 3750m.
Het zonnetje schijnt en iedereen maakt zich vol goede moed klaar voor dag twee. Het was even wennen op een dun matje met slaapzak en voor sommige een geïmproviseerd kussen, maar op zich heeft iedereen goed geslapen.
We zullen vandaag iets boven de 4000m aantikken, om vervolgens te dalen en overnachten op 3750m. De tocht gaat goed en iedereen lijkt weer sterk voor de dag te komen, zelfs nu we door en boven de wolken lopen.
Het laatste uur krijgen drie man het dan toch even zwaar, wat na de klim bevestigd wordt op het kamp. Hoofdpijn, misselijkheid en vergeetachtigheid zijn op dat moment de verschijnselen. De sfeer in de groep wordt wat stil en we weten nu wat de hoogte met ons kan doen. Het is menens.
Gelukkig trekt dit loop van de avond bij ons allen weg, maar we zijn gewaarschuwd.
Morgen wacht ons de klim naar het Baranco Camp, welke gelegen is op 3900m.
Iedereen heeft goed geslapen en voor het eerst zien we het prachtige uitzicht boven de wolken (Het blijft erg bijzonder om zo hoog te verblijven). Het is helder blauw weer en iedereen maakt zich op voor dag 3. Ondanks de verschijnselen van hoogteziekte een dag eerder, is iedereen fit voor de start.
We zullen vandaag eerst naar Lava Tower Camp trekken (4600m). Dit is een gezamenlijk kamp, waar meerdere routes samen komen. Hier verblijven we ongeveer 2 uur, om vervolgens af te dalen naar Baranco Camp welke gelegen is op 3900m.
De tocht naar Lava Tower Camp verloopt eigenlijk vlekkeloos, ondanks de hoogtestijging van 850m. We hebben ongeveer 5 uur gelopen, dus we nemen even de tijd om uit te rusten en te eten.
Wanneer we vertrekken lijken de weergoden ons niet meer goed gezind. Het wordt erg grijs en we horen harde klappen ‘onweer’. Het liefst lopen we zo snel mogelijk door, maar de hoogte kunnen we niet harder dan we nu kunnen. Naast de onweer begint het opeens ook flink te hagelen. Gelukkig moeten we afdalen…
De omgeving rondom ons kleurt helemaal wit en rivieren die droog stonden, stromen als nooit tevoren. Een bijzonder verschijnsel, zo waren we het allen eens.
Na twee uur afdalen komen we gelukkig ongeschonden aan in Baranco Camp. Wonder boven wonder is hier geen steentje hagel gevallen, terwijl we neerkijken op de witte omgeving achter ons. Na dik 7 uur te hebben gelopen, zijn we gelukkig allemaal ongeschonden uit de strijd gekomen. Een enerverende dag kun je wel stellen.
Morgen wacht ons de klim naar Karanga Camp, welke gelegen is op 3995m. Deze route is om verder te acclimatiseren aan de hoogte.
Vandaag is bedoeld om te acclimatiseren aan de hoogte, maar er staat wel een lastige klim op het programma. We moeten namelijk de Baranco Wall op. Dit is twee uur lang alleen maar klimmen. Dat was best spannend…
Uiteindelijk boven pakken we even een momentje van rust. Menig groepsleden was opeens in de veronderstelling, Erling Braut Haaland (voetballer Manchester City) te spotten. Niks was minder waar, misschien toch de hoogte?
We trekken door en komen na een totaal van 4 a 5 uur aan op Karanga Camp. Een lekker dagje, waar na de lunch ook nog een paar potten gebold worden.
Twee groepsleden hebben heel soms wat netwerk en krijgen door dat er een brand woedt op de Kilimanjaro. Wij krijgen hier dezelfde avond ook iets van mee, wat best een indrukwekkend beeld oplevert. Gelukkig is dit ver beneden ons en zitten wij op veilige hoogte.
Qua route een leuke dag met veel uitdaging. Wij gaan ons verder opmaken voor de finale dag.
Morgen wacht ons de klim naar het beruchte Barafu Camp. Dit is het laatste kamp tot de top…
ONE TEAM, ONE DREAM
Vannacht is het zover, de weg naar de Uhuru peak (5895m), ofwel te top van de Kilimanjaro. Voordat het zover is moeten we eerst nog naar Barafu Camp, welke op 4673m ligt.
We zullen tussen 08:00 & 09:00 uur vertrekken, zodat we rond de middag aankomen in ons laatste kamp. Het is toch nog een goede 4 a 5 uur lopen. Ook qua hoogte zullen we nog 678 meter stijgen deze middag.
Om niks aan toeval over te laten, hebben we de trein zoals die vannacht naar boven moet gaan geformeerd. Deze zal bestaan uit de volgende formatie; Jaap, Niels, Richard, Mark, Sjef, Koen, Thijs en Cor.
Eenmaal aangekomen rond de middag in ons kamp, zijn er toch wat verschijnselen van hoogteziekte ontstaan. Hoofdpijn en zelfs een totale black-out teisteren de groep. Het begint een uitputtingsslag te worden en we zijn nog niet eens op de top…
We pakken onze rust en iedereen maakt zich langzaam op voor de finale. Om 23:00 uur zullen wij worden gewekt om onze droom uit te laten komen.
Eenmaal zo laat is het erg koud en heeft iedereen 5 lagen kleding aangetrokken. Met een temperatuur van -5 tot -10, bevoorraden we onszelf en maken we ons gereed. Hier hebben we al die tijd naartoe geleefd en nu is het zover.
Pijntjes, hoogteziekte ofniet, de Vrienden van Bokki gaat zich niet uit het veld laten slaan. Klokslag 00:00 uur, we zijn los….
Klokslag 00:00 uur we zijn los…
Het gevoel dat de scheidsrechter fluit voor een belangrijke wedstrijd giert door ons lichaam.
We zijn vandaag niet de enige die zich gaat wagen tot de top, met ons nog een groep of 7. We zien hun lichten boven ons, wat laat zien dat we nog een flink stuk te gaan hebben.
Het is een uur of 3 en we lopen tegen de eerste problemen op. Camelbags raken bevroren, waardoor we niet meer kunnen drinken. Niet kort daarna is het raak, de eerste man van de groep wordt misselijk.
We moeten door en tegen 05:30 uur zien we de zon opgaan, dit levert een indrukwekkend beeld op. Dit is ook het moment dat de voorraden leeg beginnen te raken. Geen water en eten meer…
Krachten nemen af en niemand weet precies hoelang het nog gaat duren. Het tempo wordt lager en lager en de een naar de ander krijgt klachten.
De ene op z’n knieën, de andere gebogen over zijn stokken, de ander een totale black-out. Misselijkheid slaat toe bij de helft van de groep.
Dan opeens is daar een bord, we zijn er! Of toch niet, het is Stella Point welke gelegen is 5765m. We moeten nog is 130 meter omhoog en zijn al zeker 8 uur onderweg.
We zijn vastberaden en rond 09:30 uur zijn we er dan. De Uhuru Peak, Africa’s highest point en de top van de Mount Kilimanjaro. We hebben het gewoon geflikt, alles komt eruit. Wat een moment. Onwerkelijk dit…
Na 30 a 45 minuten, dalen we weer af. Rond 14:00 uur is iedereen terug in het Barafu Camp. Iedereen is leeg, we zijn dik 14 uur onderweg geweest…
Het einde is in zicht…
Vandaag zullen we van Barafu camp afdalen naar beneden. Dit is toch wel een moment waar de hele groep naar snakt. Lekker weer in een normaal bed, douche en wc.
Wat we merken is dat we steeds sneller kunnen gaan en het zuurstofgehalte begint toe te nemen. Gaandeweg de wandeling, doet zich een bijzonder verschijnsel voort. Verbrand bos wat hier en daar nog na smeult en wij lopen hier. Gelukkig blijft het hierbij en kunnen onze tocht veilig voortzetten.
Na 6 a 7 uur lopen zijn we eindelijk beneden. Ons vervoer staat klaar en eenmaal in het hotel proosten we met Kilimanjaro bier op deze prestatie. Het zit erop.
Een dag later horen we van een andere groep, dat er geen nieuwe groepen meer worden toegelaten. De brand is opnieuw aan en zelfs uitgebreid. Dit levert een bijzonder beeld op vanaf ons hotel, wat van 20 a 30 km afstand is.
Na een geweldige nachtrust in Moshi maakten we ons op zaterdag op voor de oplevering van de kraamkliniek te Mowo. Uiteindelijk toch het ultieme doel van onze onderneming 2022. Een prachtige tocht van negen kilometer door de bush bracht ons uiteindelijk in het kleine bergdorpje alwaar een plaatselijk traditioneel muziek en dansgezelschap ons op stond te wachten. Na een rondleiding door het schitterende gebouw volgden diverse toespraken door de pastor en andere genodigden. Het officieel gedeelte werd afgesloten met een buffet met lokale lekkernijen. Een gepast slotakkoord van een week om nooit te vergeten. Wij een unieke ervaring, een enorme sportieve uitdaging met sociale lading… het nieuwe huzarenstukje in de geschiedenis van Vrienden van Bokki: de kraamkliniek te Mowo! Officiële opening binnenkort!
